jęk bólu

См. также в других словарях:

• jęk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dźwięk wydawany przez człowieka pod wpływem bólu lub cierpienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jęki chorych. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jęk — m III, D. u, N. jękkiem; lm M. i 1. «głos żałosny wydawany pod wpływem bólu, cierpienia» Bolesny, cichy, rozdzierający, rozpaczliwy, żałosny jęk. Jęki konających, rannych. Jęk rozpaczy. Tłumić, wydawać jęki. Paść z jękiem. Jęk wyrywa się komuś z… …   Słownik języka polskiego

• jęczeć — ndk VIIb, jęczećczę, jęczećczysz, jęcz, jęczećczał, jęczećczeli jęknąć dk Va, jęczećnę, jęczećniesz, jęczećnij, jęczećnął, jęczećnęła, jęczećnęli, jęczećnąwszy 1. «wydawać przeciągłe żałosne dźwięki pod wpływem bólu, cierpienia; wydawać jęki»… …   Słownik języka polskiego

• zastękać — dk I, zastękaćam, zastękaćasz, zastękaćają, zastękaćaj, zastękaćał «wydać ciężkie, głośne westchnienie, jęk na skutek wysiłku fizycznego lub z bólu; stęknąć» Zastękać z bólu …   Słownik języka polskiego

• boleść — ż V, DCMs. boleśćści; lm MD. boleśćści 1. tylko w lm «gwałtowne, silne bóle w jamie brzusznej» Mieć boleści. Wić się w boleściach. Chwyciły kogoś boleści. ◊ podn. (czasem iron.) Łoże boleści «łóżko ciężko chorego, łóżko człowieka cierpiącego» ◊… …   Słownik języka polskiego

• pierś — ż V, DCMs. pierśrsi; lm M. pierśrsi, D. pierśrsi 1. (lm często w zn. lp) «u ludzi i niektórych zwierząt: przednia, górna część tułowia zawierająca płuca i serce» Szeroka, muskularna, owłosiona pierś. Opuścić, schylić głowę na piersi. Przytulić,… …   Słownik języka polskiego

• zajęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zajęczećczę, zajęczećczy, zajęczećczał, zajęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać jęk, odgłos podobny do jęku; powiedzieć coś z jękiem, żałośnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zajęczeć z bólu, z żalu. Zajęczeć przeciągle,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień